Yeryuzundeki Turklerin Bulusma Noktasi

Bilim adamlari toplumu arastirirken genellikle ornekleme yontemini kullanir. “Evren” denilen bir grup secilir ve bu grubun anakutle’yi yani butun toplumu temsil ettigi varsayilir. Ornegin buyuk bir lokantaya gidip sadece bir cesit yemek yersek o lokantadaki lezzetler hakkindaki bilgimiz cok sinirli olur.Diger taraftan koca bir kazan corbadan bir kac kasik yemek o corbanin tadini bize ogretir. Aynen boyle de dogru secilmis bir “evren” toplum hakkinda buyuk ipuclari verir. Burada anlattigimi isin teknik ve teorik boyutu. isin halk arasinda algilanan pratik boyutuna bakarsak durum biraz farkli oluyor.

10 yili askin suredir yasadigim Amerika da sayamayacagim kadar Amerikali nin tanidigi ilk ve tek Turk ben olmusumdur. Yani 75 milyon turkten sadece bir tanesi. Tanistigim kisi icin ise ilk ve tek. Daha acik bir ifade ile Turkiye = Ben.  Onemini anlayabilen vicdanlar icin ne buyuk bir sorumluluk. TURK ve TURKIYE denildigi zaman kisinin kafasinda beliren tek ornek sizsiniz. Sizin olumlu ve olumsuz tum hareketlerinizin sonuclari ise 75 milyon insani ilgilendiriyor.

Gecen yil Amerika Turkiye macina gittigimizde, Milli futbolcularimizi ayakta alkislamistik. Hatta bazi gencler, onlari gormek ve imza alabilmek icin saatlerce beklestiler. Ne idi bu futbolcularimizi digerlerinden ayiran ve digerlerinden daha ustun kilan? Cunku onlar Turkiyeyi temsil ediyorlardi. Vatanimizi temsil ediyorlardi. Oynadiklari 90 dakika boyunca Turkiye icin ter doktuler. Yureklerini, emeklerini yeteneklerini, varliklarini koydular ortaya. Ama bu bir oyundu ve sadece 90 dakika surmustu. Stad’tan ayrilinca sunu farkettim. Bizim buradaki yasantimiz bir oyundan ibaret degildi ve 90 dakika ile sinirli degildi. Sirtimizdaki milli formayi 24 saat tasiyorduk. Ve seyircilerimiz ise sadece bir stad dolusu insandan ibaret degildi.

Universitede Fas’li bir arkadasim vardi. Yolda kalmis Misir’li bir gence yardim etmis.Bu sahisi birkac gunlugune evinde barindirmis,sonra bu sahis habersizce evden ayrimlis. Ustune ustluk Fasli arkadasin bilgisayarini ve birkac degerli esyasini da yaninda goturmus. Fas’li  arkadasin olaya bakis acisi soyle idi. Musluman dedim evime aldim yardim ettim, O’da geldi benim evimi soydu. Sakin Misir’lilara yaklasma. Onlardan uzak dur. Efendim dedik ya insanin cani yaninca ornekleme imis ana kutle imis, dusunmeden faturayi en agirindan kesiveriyor.

Karsi evimde yaslari 92 ve 85 olan Amerika’li bir cift yasiyordu. Sokaktaki diger insanlar bu kisilerden hay aksi ihtiyarlar diye bahsediyorlardi. Huysuz, gecimsiz iki ihtiyar iste. Birgun kapilarini caldim onlara karsidaki yeni komsu oldugumu ve kulturumuz geregi kendileri ile tanismak istedigimi soyledim. Kendilerine hediye olarak uzattigim kirazlari gorunce saskinliklari bir kat daha artmisti. Daha sonra herhangi bir yardima ihtiyaclari oldugu zaman beni arayabilceklerini soyleyerek telefon numarami biraktim ve saygi ile ayrildim yanlarindan. Aradan daha bir hafta gecmedi ki Albert beni evine davet etti ve cocuklari ile tanistirmak istedigini soyledi. Cocuklari mi onlarda 50 – 60 yaslarinda biri avukat biri doktor olan iki Amerika’li. Anne ve babasinin bir haftadir benden bahsettigini ve benimle tanismak istediklerini soylediler. Daha sonraki gunlerde bu aksi iki ihtiyar bana karsi tam bir melek gibi davraniyorlardi. Ustelik de TURK hayrani olmuslardi.

Efendim, gurbette yasayan insanlar bu gibi hadiseleri hemen hergun yasiyordurlar. Allah hepimize sirtimizdaki formanin hakkini vermeyi nasip etsin. Saglicakla kalin…